สำนักงานการปฏิรูปที่ดินเพื่อเกษตรกรรม

1) Development of an operating mechanism at the community level

There are processes in adjusting attitude change, creating hometown consciousness, and promoting relationship building activities for people in a community to adjust concepts to be in the same direction by emphasizing on discussions, understandings, and exemplary actions, until a self-management mechanism of the community can be established through the cooperative committee and the mechanism within the community. The mechanism consists of (1) teachers, who know about various types of knowledge, invent, conduct experiments and search for new knowledge to pass it on to people in the community; (2) local intellectuals, who create community food security; (3) technicians, whose skills and knowledge of technology and innovation can be used for management support of production and productivity; (4) gurus, who can give advice or consultation in various sectors such as agriculture and lifestyle. The mechanism can be done by using self-management processes through studying data thoroughly, discussing, clarifying for understanding, taking actions as planned, monitoring, and assessing for the problem review and improvement action plans. Additionally, further development using technologies or innovations in various fields has been applied to work.

2) Making and implementing community development plans

1st Year (2018) was for area and people learning through activities in field experiments, data exchanges, and mutual area suitability analysis.

2nd Year (2019) was for area improvement by learning and experimenting from the first year. There were soil improvement and environmental conservation and restoration. Besides, a fertilizer and seed bank was established to help members and to provide alternative incomes.

3rd Year (2020) was for labor investment and farm activities focusing on production together with integrated farm planning. Kinds of plants depend on farmers’ preferences, but farmers have to committed to spend 1 rai for planting perennial trees, and fruits, corns, and cassavas have to be grown in the remaining 4 rai. Also, vegetables have to be planted in space between each row of the fruit, corn, and cassava trees.

 

4th Year (2021) is for return on investment and productivity management in a cooperative pattern for sale and income generation for the cooperatives.

 

5th Year (2022) will be for profit earning from what has been invested. The earning will not only be incomes, but also strong communities where people can live on their own and effectively transfer knowledge to other areas.

 

1. Integration of various agencies focusing on participation in knowledge-sharing activities, management, and practices was developed to let the farmers think, analyze, and plan for taking action to solve community problems and creating farmer income security. Agricultural and non-agricultural incomes averaged 64,021 baht per year was found in 2018, and the average incomes were increased to 76,061 baht per year in 2019 even though they did not pass the poverty line of the country (National Statistical Office: NSO 2018) of 2,710 baht per person per month, or 32,520 baht per person per year, or 105,690 baht per household per year (average household size with 3.25 persons per household). There was a prediction that if farmers and related agencies implemented the five-year master plan, the farmers would pass the poverty line within 2022. Besides, the farmers had the savings of 100 baht per person per month since joining the project, leading to the savings of approximately 3,200 baht per person and the working capital for agriculture from agricultural cooperatives in the Pak Chong Land Reform Area (NLPC) Limited.

 

2. Farmers could access to the four requisites: shelter, clothing, food, and medicines. The level of better quality of life and well-being of the people in the area comprised three parts. First, 85 farmer households had security in housing and farming. Their products could also be consumed to reduce expenses and the rest of them could be sold in markets both inside and outside the community. Second, the farmers and community had food security. Safe food could be produced by integrated farming, organic farming, safe farming, herb growing, and community-forest growing. These processes improved soil quality, and reduced health risks of the farmers and nearby communities. Third, the farmers could effectively transfer their experiences and body of knowledge to other areas.

1) การพัฒนากลไกในการดำเนินงานระดับชุมชน

มีขบวนการในการปรับทัศนคติ สร้างจิตสำนึกรับพื้นถิ่น ตลอดจนสร้างกิจกรรมสานสัมพันธ์ของคนในชุมชน เพื่อปรับแนวคิดให้เป็นไปในทิศทางเดียวกัน โดยเน้นการพูดคุยทำความเข้าใจและการปฏิบัติให้เห็นเป็นแบบอย่าง จนสามารถสร้างกลไกสำหรับการจัดการตนเองของชุมชนผ่านคณะกรรมการสหกรณ์และกลไกภายในชุมชน ประกอบด้วย (1) ครู ผู้รู้ด้านต่าง ๆ คิดค้น ทดลอง และแสวงหาความรู้ใหม่ ๆ เพื่อถ่ายทอดให้คนในชุมชน (2) คลัง ผู้ที่สร้างความมั่นคงด้านอาหารให้กับชุมชน (3) ช่าง ผู้มีความรู้ความสามารถด้านงานฝีมือ เทคโนโลยี และนวัตกรรมเพื่อช่วยสนับสนุนในการจัดการผลิตและผลผลิต และ (4) หมอ ผู้ที่สามารถให้คำแนะนำหรือ ปรึกษาด้านต่าง ๆ ทั้งด้านการเกษตรและการดำเนินชีวิต โดยใช้กระบวนการจัดการตนเอง มีการศึกษาข้อมูลอย่างละเอียดและประชุมหารือร่วมกัน ชี้แจงทำความเข้าใจและวางแผน สร้างข้อตกลงร่วมกันจากนั้นจะประสานกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเพื่อหาข้อสรุปร่วมกัน และวนำสู่การปฏิบัติตามแผนและมีการติดตามประเมินผลการดำเนินงานทั้งร่วมกันเพื่อทบทวนปัญหาและปรับปรุงแผนการดำเนินงาน และมีการพัฒนาต่อยอด ด้วยการใช้เทคโนโลยี หรือ นวัตกรรมด้านต่าง ๆ มาประยุกต์ใช้กับการทำงาน

 

2) การจัดทำแผนและดำเนินการตามแผนพัฒนาชุมชน

ปีที่ 1 (2561) เป็นการเรียนรู้พื้นที่และคน โดยมีการทดลองทำกิจกรรมในแปลงแลกเปลี่ยนข้อมูล และวิเคราะห์ความเหมาะสมของพื้นที่ร่วมกัน

 

ปีที่ 2 (2562) การปรับปรุงแก้ไขพื้นที่ โดยการเรียนรู้และทดลองจากปีแรกมีการปรับปรุงบำรุงดินให้เหมาะสมมากขึ้น พร้อมกับการอนุรักษ์และฟื้นฟูสิ่งแวดล้อม รวมทั้งมีการจัดตั้งธนาคารปุ๋ยและพันธุ์พืชเพื่อช่วยเหลือสมาชิกและเป็นรายได้อีกทาง

 

ปีที่ 3 (2563) การลงทุนลงแรง เป็นการทำกิจกรรมอย่างเต็มที่ เน้นการผลิตในแปลงเกษตรกรรม โดยมีการวางแผนทำเกษตรผสมผสาน สำหรับชนิดพืชที่ปลูกและพื้นที่นั้นตามความชอบและความถนัด แต่มีจุดเน้นร่วมกันคือปลูกต้นไม้ยืนต้น 1 ไร่ ส่วนที่เหลือ 4 ไร่ จะเป็นไม้ผล ข้าวโพด มันสำปะหลัง โดยจะมีการปลูกพืชผักแซมตามพื้นที่ว่างระหว่างต้น

 

ปีที่ 4 (2564) การเก็บต้นทุนที่ลงทุนไปคืนมา จัดการผลผลิตในรูปแบบสหกรณ์ในการรวบรวมกันขายและสร้างรายได้ให้กับสหกรณ์

 

ปีที่ 5 (2565) การได้ผลกำไรจากสิ่งที่ได้ลงมือลงทุนไป ซึ่งไม่ได้หมายถึงแต่รายได้เพียงอย่างเดียวแต่หมายถึงชุมชนที่เข้มแข็งที่สามารถอยู่ได้ด้วยตนเอง และสามารถถ่ายทอดความรู้ไปสู่พื้นที่อื่นได้อย่างมีประสิทธิภาพ

 

1. การบูรณาการของหน่วยงานต่าง ๆ โดยเน้นการมีส่วนร่วมทั้งด้านความรู้ การจัดการ การฝึกปฏิบัติทำให้เกษตรกรสามารถคิดวิเคราะห์ วางแผน นำไปสู่การปฏิบัติเพื่อแก้ไขปัญหาของชุมชนส่งผลให้เกษตรกรมีความมั่นคงในรายได้ โดยในปี 2561 รายได้ทั้งในและนอกภาคการเกษตร เฉลี่ย 64,021 บาทต่อปี และมีรายได้เพิ่มขึ้นในปี 2562 เป็น 76,061 บาทต่อปี แม้ยังมีรายได้ไม่พ้นเส้นความยากจนของประเทศ (สสช. 2561) จำนวน 2,710 บาทต่อคนต่อเดือน หรือ 32,520 บาทต่อคนต่อปี หรือ 105,690 บาทต่อครัวเรือนต่อปี (สมาชิกในครัวเรือนเฉลี่ย 3.25 คนต่อครัวเรือน) โดยมีการคาดการณ์หากเกษตรกรและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องดำเนนการตามแผนแม่บท 5 ปี ภายในปี 2565 เกษตรกรจะพ้นเส้นความยากจน นอกจากนี้เกษตรกรยังมีเงินออมตั้งแต่เข้าร่วมโครงการ 100 บาทต่อคนต่อเดือน ทำให้ปัจจุบันมีเงินออมประมาณ 3,200 บาทต่อคน และมีทุนหมุนเวียนในการทำการเกษตรจากสหกรณ์การเกษตรในเขตปฏิรูปที่ดินปากช่อง (คทช.) จำกัด

 

2. การเช้าถึงปัจจัย 4 ได้แก่ ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม อาหาร และยารักษาโรค รวมไปถึงระดับคุณภาพชีวิตและการอยู่ดีมีสุขของคนในพื้นที่ ประกอบด้วย (1) เกษตรกรมีความมั่นคงด้านที่อยู่อาศัยและที่ทำกิน จำนวน 85 ครัวเรือน นอกจากนี้ยังสามารถนำผลผลิตจากในแปลงมาบริโภคเพื่อลดรายจ่ายมีเหลือจึงขายในตลาดภายในและภายนอกชุมชน (2) เกษตรกรและชุมชนมีความมั่นคงด้านอาหาร มีอาหารปลอดภัยจากการทำเกษตรผสมผสาน เกษตรอินทรีย์ เกษตรปลอดภัย รวมทั้งปลูกพืชสมุนไพร ปลูกป่าชุมชน ทำให้สภาพดินดีขึ้นตามลำดับ เกษตรกรและคนในชุมชนใกล้เคียงลดความเสี่ยงด้านสุขภาพ และ (3) เกษตกรรสามารถถ่ายทอดประสบการณ์ และองค์ความรู้สู่พื้นที่อื่นได้อย่างมีประสิทธิภาพ