ทุเรียนมีปลูกในหลายประเทศของเอเชีย ส่วนที่ปลูกในเวียดนามเป็นการนำเข้าไปจากประเทศไทยและฟิลิปปินส์เมื่อประมาณ 30 กว่าปีที่ผ่านมา ปัจจุบันเป็นพืชเศรษฐกิจที่สำคัญของประเทศเวียดนาม โดยมีการเพาะปลูกมากทางตอนใต้ของประเทศในเขตที่ราบลุ่มแม่น้ำโขง เช่นที่ เบนเตร เทียนเกียง และทางตะวันออกเฉียงใต้ได้ที่ดองไน ทุเรียนที่พบในเวียดนามมีหลายสายพันธุ์ทั้งพันธุ์พื้นบ้าน และพันธุ์ที่นำเข้าไปจากประเทศไทย ได้แก่ หมอนทอง ซึ่งพันธุ์ที่ได้รับความนิยมในการรับประทานภายในประเทศคือพันธุ์พื้นบ้าน ส่วนหมอนทองปลูกเพื่อเก็บผลผลิตแล้วส่งออกตลาดใหญ่อยู่ที่ประเทศจีน โดยหมอนทอง 90% ของผลผลิตในแต่ละปีจะส่งออกและอีก 10% ใช้บริโภคภายในประเทศและบางส่วนก็ส่งขายที่กัมพูชา ปัจจุบันหลายฝ่ายคาดกันว่าในพื้นที่เวียดนามทางตอนใต้น่าจะมีพื้นที่ปลูกทุเรียนไม่น้อยกว่า 50,000 ไร่ ส่วนพื้นที่ปลูกทุเรียนในประเทศเวียดนามที่ให้ผลผลิตที่มีคุณภาพดี คือ บริเวณปากแม่น้ำโขง นครโฮจิมินห์ ซึ่งในพื้นที่ดังกล่าวทางการเวียดนามได้จัดตั้งศูนย์วิจัยเกี่ยวกับทุเรียนเพื่อทำงานด้านวิชาการและขยายผลสู่การเพาะปลูกของเกษตรกรอีกด้วย อย่างไรก็ตามแม้เวียดนามจะผลิตทุเรียนและผลไม้หลายชนิดได้เอง กว่า 7 ล้านตันในแต่ละปีแต่ก็ยังต้องนำเข้าจากต่างประเทศ ซึ่งจะมีขายในตลาดท้องถิ่นแทบทุกแห่ง รวมถึงในซูเปอร์มาร์เกต โดยนำเข้ามากที่สุดมาจากประเทศจีนกว่าร้อยละ 50 ของผลไม้ที่นำเข้า รองลงมาคือไทยมีมากกว่าร้อยละ 15 และสหรัฐอเมริการ้อยละ 12 โดยผลไม้ที่นำเข้าจากไทย ประกอบด้วย มะม่วงทานดิบ มะขาม มังคุด ลางสาด และลองกอง อ้างอิง www.dailynews.co.th, 3 มิถุนายน 2558