Agricutural Land Reform Office

 

Previously, farmers in land reform area of Non Samran – Bueng Malu subdistrict, Kantharalak district, Si Sa Ket province, mostly followed monoculture, especially growing rice, cassava, and rubber trees. They excessively used chemical fertilizers and herbicides to reduce production problems. However, high production costs were incurred because of high chemical fertilizer price; lots of seeds were used; low yield per rai was obtained; incomes were not worth the investment and soils became degraded. Later, they were at a loss and got into debt. These negative results had a significant effect on economic conditions and farmers’ livelihoods in the land reform area.

 

In 2015, Si Sa Ket Land Reform Office together with the local farmers organized a brainstorming meeting to share ideas of the farmers’ problems, to find guidelines for problem solving, and to determine a community development plan by focusing on the use of community capitals for further development while still maintaining community’s culture. The brainstorming meeting outcomes conclusively showed a conversion of chemical agriculture to organic one. The conversion to organic rice was first started because rice had initially been cultivated in land reform area of Si Sa Ket. Organic red onions and garlic were also planted after rice cultivation with the aim of safe productivity and the increase in farmers’ incomes. During the organic conversion process of rice production, 40 farmers of 3 villages: Ban Non Samran in Non Samran subdistrict, Ban Non Siri and Ban Nhong Talat in Bueng Malu subdistrict, formed a group of an organic farmer network of Non Samran – Bueng Malu Subdistrict to learn organic farming practices and put them into action in their own plots for increasing the efficiency of land utilization. For an aspect of farmers' knowledge development, the farmers applied their local know-how with new ideas acquired from the learning process and continuously organized activities to improve agriculture such as organic fertilizer production and organic rice seed production in collaborative farms to share seeds within their own communities. These activities aimed to reduce production costs, promote eco-friendly agriculture, and create food stability for farmer households and networks.

 

A production process of participative organic agriculture of the organic farmer network of Non Samran – Bueng Malu Subdistrict, Si Sa Ket Province consists of 3 important procedures.

 

1) A Procedure of Building Relationships and Motivations – Farmer leaders and officers of Si Sa Ket Provincial Land Reform Office did an analysis of problems in the area together by analyzing the timeline or the sequence of events happened in the communities, carrying out rapid rural appraisal (RRA), and analyzing strengths and weaknesses of the communities to realize changes and their own potentials as well as to set goals they wanted to achieve together. The actual analysis results would be seen. These results showed that the farmers decided to use organic agricultural production to drive their groups due to good results of reducing production costs, having self-reliance as using farm inputs obtained from the communities, being safe for life and surroundings, and having increased incomes from selling organic products with higher prices. This procedure resulted in the group of the farmer networks and the development plan with a total supply chain of organic production systems.

 

2) A Procedure of Taking Action and Altering Attitudes – This procedure took 3 years and applied the participatory action research (PAR) to build farmer confidence and let the farmers learn how to change their attitudes.

 

For the first year, the farmers learned through farm plots or "Collective Farms”. Starting with these collective farms, all network members learned by doing in all production processes of preparing plots and seedlings, cultivating, harvesting, and selling. While learning through hands-on experiences helped the farmers be more confident, working in the collective farms helped them build partnerships among the network members, gain a better understanding of the organic agricultural systems, and have confidence for organic farming conversion.

 

In the second year, some farmers converted 2 to 5 rai (per person) of their farmland to organic using organic rice seeds from the collective farms. The members who were on the transition period to organic prepared for an organic certification inspection using a Participatory Guarantee System (PGS), an organic agricultural system which was internationally accepted. Committees of representatives from 3 network communities: Ban Non Samran, Ban Non Siri, and Ban Nhong Talat, were formed for checking whether the production processes complied with group agreements or not. The agreements were established before getting their farms certified PGS. There were records of farm arrangement for each farmer which could be traceable. The recorded data consisted of types of rice, fertilizers, and fertilizer materials. A triangulation method, operated by the inspection committees from each village consisting of the officers of Si Sa Ket Provincial Land Reform Office and the PGS organic networks of Agricultural Land Reform Office (ALRO), was used. The ALRO PGS Organic Networks consisted of officers from Maha Sarakham, Tasothon, Ubon Ratchathani Provincial Land Reform Offices and farmers from other areas as the third party for collaborative inspections.

 

There were 3 evaluation phases: (1) tillering stage, (2) booting stage, and (3) harvesting stage building consumer confidence. When the farm plots had passed the inspection, the inspection committees and officers from Earth Net Foundation would recheck the farm plots before issuing inspection certificates. Additionally, the group planned to plant red onions and garlic after rice cultivation to increase their incomes in the second year. In the third year, the group learned through the collective farms. 20 farmers of 40 farmers totally converted their farmland to organic. They planted red onions and garlic after rice cultivation with PGS on-site inspections. Also, they planned together to sell their products after harvesting every year.

 

3) A Procedure of Capturing Lesson Learned, Analyzing, Synthesizing Data for Improvement and Development – The farmers and the ALRO officers analyzed lessons learned every 3 months to share problems and find solutions together, as well as to clarify their group-work processes. They consequently got concrete solutions and reduced group conflicts among their members.

 

6 sectors were involved in mobilizing project management. They were (1) farmer groups, (2) officers of Si Sa Ket Provincial Land Reform Office, (3) farmer networks, (4) government agencies, (5) private sectors, and (6) consumers.

 

For the project implementation, the participated farmers were key actors. The ALRO officers were main network managers and moderators. Citizen sectors (representatives of Alternative Agriculture Networks and ALRO PGS Organic Networks) and government sectors (Ubon Ratchathani University and Land Development Department) were integrators. A private sector (Earth Net Foundation) was a speaker who passed on knowledge about PGS.

 

The Economic dimension: Organic agriculture could significantly reduce production costs, especially the costs of chemical fertilizers and rice seeds. At the beginning, the production cost per rai was 3,500 baht. Later, the cost per rai was decreased to 1,700 baht. Meanwhile, organic rice products of the group could be sold at prices higher than others in a market. Organic paddy rice per kilogram could be sold for 20 baht whereas normal paddy rice per kilogram was sold for 12-13 baht. Organic rice seeds per kilogram were sold for 30 baht and organic milled rice per kilogram under the brand of Non Samran – Bueng Malu group was sold for 60-70 baht depending on types of rice. The group produced various types of organic rice such as jasmine rice 105, red jasmine rice, black jasmine rice, Vessantara rice, black glutinous rice, and glutinous rice RD22. They also sold rice products on Facebook named Non Samran Organic Rice. In 2020, approximately 200 kilograms of organic rice were sold via internet while 150 kilograms of organic rice were sold at flea markets, with the earnings of about 22,750 baht. Therefore, the group had the initial capital to buy organic rice of other members for further sales. Besides, the group members also earned extra incomes from selling organic red onions and organic garlic planted after rice cultivation.

 

The Environmental dimension: Group settings of organic agriculture increased 291 rai of environmentally friendly agricultural land, providing a better environment and greater ecosystem in the area, as well as reducing chemical contamination of water, soil, and air. Agricultural ecosystems in the plots including aquatic animals such as fish, crab, mollusks and various kinds of plants in the local area had been fully restored. The farmers became more confident in their product consumption.

 

Social and Cultural Dimensions: The group joined and inherited Rice Harvest Celebration. They cooperated with each other in every production process such as indirect seeding, plot checking, and harvesting, to configure and strengthen integration and networks for generating a bunch of learning nodes in the communities, sharing inputs, causing farmers’ happiness at work in agricultural plots, and having better family relationships.

The Human dimension: This procedure provided organic agricultural guidance for farmers, built model farmers who had knowledge and abilities as well as were acknowledged by members and communities, developed the farmers to become PGS auditors who could perform farm inspections and evaluations, created farmers’ habits of participation through group activities, and making the farmers happier and healthier.

 

Information by: Administrative System Development Unit

Translated by: Pariyanee Photcharoen, Supak Kaewwaree, Darin Pejaranan, Sirichat Saridniran International    Cooperation Sub-bureau, Academic, Affairs and Planning Bureau

 

A Vocabulary List (คำศัพท์น่ารู้)
1. Alternative (ADJ) = ที่เป็นทางเลือก

2. Brainstorming (N) = การระดมความคิด

3. Concrete (ADJ) = ที่เป็นรูปธรรม

4. Confidence (N) = ความเชื่อมั่น

5. Contamination (N) = การปนเปื้อน

6. Conversion (N) = การเปลี่ยนแปลง

7. Determine (VT) = กำหนด

8. Earth Net Foundation (N) = มูลนิธิสายใยแผ่นดิน

9. Flea Market (N) = ตลาดนัด

10. Habit (N) = นิสัย

11. Harvesting (N) = การเก็บเกี่ยว

12. Land Development Department (N) = กรมพัฒนาที่ดิน

13. Method (N) = วิธี

14. Motivation (N) = แรงจูงใจ

15 Paddy (N) = ข้าวเปลือก

16. Participatory Guarantee Systems (PGS) = ระบบชุมชนรับรองแบบมีส่วนร่วม

17. Preparation (N) = การตระเตรียม

18. Seedling (N) = กล้าพันธุ์/ต้นอ่อน

19. Synthesis (N) = การสังเคราะห์

20 Worth (ADJ) = คุ้มค่า

 

โครงการส่งเสริมเกษตรอินทรีย์แบบมีส่วนร่วมในเขตปฏิรูปที่ดิน

 

ในอดีต เกษตรกรในพื้นที่เขตปฏิรูปที่ดินตำบลโนนสำราญ ตำบลบึงมะลู อำเภอกันทรลักษ์ จังหวัดศรีสะเกษ ปลูกพืชเชิงเดียวเป็นส่วนใหญ่ โดยเฉพาะ ข้าว มันสำปะหลัง และยางพารา และใช้ปุ๋ยเคมีและสารกำจัดวัชพืชในปริมาณมากเพื่อลดปัญหาในการผลิต แต่ปัญหาที่เกษตรกรประสบ คือ ต้นทุนการผลิตสูง เนื่องจากปุ๋ยเคมีราคาแพง ใช้เมล็ดพันธุ์จำนวนมาก ปริมาณผลผลิตต่อไร่ต่ำ รายได้ไม่คุ้มกับที่ลงทุนลงไป และดินมีสภาพเสื่อมโทรม ผลกระทบตามมา คือ ภาวะขาดทุนและหนี้สิน ซึ่งส่งผลต่อสภาพเศรษฐกิจและความเป็นอยู่ของเกษตรกรในเขตปฏิรูปที่ดินเป็นอย่างมาก

 

ในปี พ.ศ. 2558 สำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัดศรีสะเกษ (ส.ป.ก. ศรีสะเกษ) ร่วมกับเกษตรกรในพื้นที่ จัดเวทีระดมความคิดเห็นสะท้อนปัญหาของเกษตรกร เพื่อหาแนวทางการแก้ไขปัญหาและกำหนดแผนงานพัฒนาชุมชน โดยเน้นการใช้ต้นทุนในชุมชนเป็นฐานในการพัฒนาต่อยอด รวมทั้งยังคงรักษาวิถีวัฒนธรรมของชุมชนให้คงอยู่คู่กับชุมชน ข้อสรุปประการหนึ่งจากเวทีดังกล่าว คือ การปรับเปลี่ยนจากการผลิตทางการเกษตรจากแบบเดิมที่ใช้สารเคมีเป็นการผลิตแบบเกษตรอินทรีย์ โดยการเริ่มต้นที่ข้าวอินทรีย์ เนื่องจากเป็นพืชเดิมที่ปลูกในพื้นที่อยู่แล้ว รวมทั้งปลูกพืชหลังนา ได้แก่ หอมแดง กระเทียม แบบเกษตรอินทรีย์อีกด้วย โดยมุ่งหวังผลิตพืชอาหารที่ปลอดภัย และสร้างรายได้เพิ่มขึ้นให้กับเกษตรกรอีกทางหนึ่ง ในการปรับเปลี่ยนการผลิตเป็นข้าวอินทรีย์เกษตรกร จำนวน 40 ราย ใน 3 หมู่บ้าน ได้แก่ บ้านโนนสำราญ ตำบลโนนสำราญ และบ้านโนนสิริ บ้านหนองตลาด ตำบลบึงมะลู รวมเป็นกลุ่มเกษตรกรเครือข่ายอินทรีย์ตำบลโนนสำราญ-บึงมะลู เพื่อเรียนรู้การทำเกษตรอินทรีย์ และนำความรู้ที่ได้รับไปปฏิบัติในแปลงตนเอง เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการใช้ประโยชน์ในที่ดิน ซึ่งในการพัฒนาความรู้เกษตรกรประยุกต์องค์ความรู้ท้องถิ่นเข้ากับความรู้ใหม่ที่ได้จากการอบรม และจัดกิจกรรมพัฒนาองค์ความรู้ด้านเกษตรอย่างต่อเนื่อง เช่น การรวมกลุ่มผลิตปุ๋ยอินทรีย์ การทำนาแปลงรวมผลิตเมล็ดพันธุ์ข้าวอินทรีย์แบ่งปันกันใช้ในชุมชน โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อลดต้นทุนการผลิตสร้างรายได้ สนับสนุนการเกษตรที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม และสร้างความมั่นคงทางด้านอาหารให้กับครัวเรือนของเกษตรกรและเครือข่าย

 

กระบวนการผลิตเกษตรอินทรีย์แบบมีส่วนร่วมของเครือข่ายเกษตรกร ตำบลโนนสำราญ-บึงมะลู จังหวัดศรีสะเกษ ประกอบด้วย 3 ขั้นตอนสำคัญ ประกอบด้วย

 

๑) การสร้างความสัมพันธ์ และสร้างแรงจูงใจ แกนนำเกษตรกรและเจ้าหน้าที่ ส.ป.ก. ศรีสะเกษ ร่วมกันวิเคราะห์สภาพปัญหาในพื้นที่ โดยเกษตรกรช่วยกันวิเคราะห์ไทม์ไลน์หรือลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชุมชน ประเมินชุมชนแบบเร่งด่วน (Rapid Rural Appraisal : RRA) และการวิเคราะห์จุดอ่อน จุดแข็งของชุมชนเพื่อให้เข้าใจการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นและศักยภาพของตนเอง และกำหนดเป้าหมายที่ต้องการไปถึงร่วมกัน ผลสรุปจริงจากการวิเคราะห์ร่วมกัน คือ เกษตรกรตัดสินใจใช้การผลิตด้วยระบบเกษตรอินทรีย์ในการขับเคลื่อนกลุ่มเกษตรกร เพราะมองเห็นถึงผลลัพธ์ที่จะได้ คือ การลดต้นทุนการผลิต การพึงพาตนเองจากปัจจัยการผลิตในชุมชน ความปลอดภัยต่อชีวิตและสภาพแวดล้อม รวมถึงรายได้ที่เพิ่มขึ้นจากการจำหน่ายสินค้าเกษตรอินทรีย์ในราคาที่สูงขึ้น ซึ่งในขั้นตอนนี้ ส่งผลให้เกิดกลุ่มเครือข่ายเกษตรกรและแผนการพัฒนาระบบผลิตเกษตรอินทรีย์ของกลุ่มที่ครบทั้งห่วงโซ่อุปทาน (Supply Chain) ที่เห็นชอบร่วมกัน

 

๒) การลงมือปฏิบัติ และปรับเปลี่ยนทัศนคติ ขั้นตอนนี้เป็นการสร้างความเชื่อมั่นให้กับกลุ่มเกษตรกรและเป็นการเรียนรู้เพื่อปรับเปลี่ยนทัศนคติ ซึ่งใช้เวลา 3 ปี นำหลักการวิจัยเชิงปฏิบัติการมีส่วนร่วม (PAR : Participatory Action Research) มาปรับใช้ โดยในปีแรกจะเป็นการเรียนรู้ผ่านแปลงเรียนรู้หรือ "แปลงรวม” โดยเริ่มต้นทำนาแปลงรวม สมาชิกเครือข่ายทุกคนลงแรงช่วยกันในทุกขั้นตอนการผลิต (Learning by Doing) ตั้งแต่การเตรียมแปลง เตรียมกล้าพันธุ์ การปลูก การเก็บเกี่ยว และการจำหน่าย ซึ่งการเรียนรู้ผ่านประสบการณ์ตรงจะช่วยให้เกษตรกรมีความเชื่อมั่นมากยิ่งขึ้น อีกทั้งแปลงรวมยังสร้างความเป็นหุ้นส่วน (Partnership) ระหว่างสมาชิกเครือข่าย ผลลัพธ์จากการทำนาแปลงรวมช่วยให้เกษตรกรเข้าใจในระบบเกษตรอินทรีย์มากขึ้น และเกิดความเชื่อมั่นที่จะปรับเปลี่ยนสู่ระบบอินทรีย์ ปีที่ 2 เกษตรกรบางส่วน เริ่มปรับเปลี่ยนนาของตนเองเข้าสู่ระบบอินทรีย์รายละ 2-5 ไร่ โดยใช้เมล็ดพันธุ์ข้าวอินทรีย์จากนาแปลงรวม สมาชิกที่ปรับเปลี่ยนเข้าสู่ระบบอินทรีย์เตรียมความพร้อมเพื่อการตรวจรับรองมาตฐานเกษตรอินทรีย์ด้วยระบบชุมชนรับรองแบบมีส่วนร่วม (PGS : Participatory Guarantee Systems) เป็นระบบการรับรองมาตรฐานเกษตรอินทรีย์รูปแบบหนึ่งที่ได้รับการยอมรับในระดับสากล มีการตั้งคณะกรรมการซึ่งเป็นตัวแทนจากแต่ละกลุ่มเครือข่ายทั้ง 3 ชุมชน คือ บ้านโนนสำราญ บ้านโนนสิริ และบ้านหนองตลาด ทำหน้าที่ในการตรวจสอบขั้นตอนการผลิตว่าปฏิบัติตามข้อตกลงของกลุ่มหรือไม่ ซึ่งข้อตกลงถูกกำหนดตั้งแต่ก่อนเริ่มการตรวจรับรองระบบ PGS มีการบันทึกรายละเอียดการจัดแปลง เช่น พันธุ์ข้าวที่ปลูก ประเภทปุ๋ย และวัสดุที่ใช้ทำปุ๋ย ลงแฟ้มประวัติรายบุคคลที่สามารถตรวจสอบย้อนหลังได้ และมีการตรวจแบบสามเส้า คือ คณะกรรมการตรวจแปลงแต่ละหมู่บ้าน เจ้าหน้าที่ ส.ป.ก. ศรีสะเกษ และเครือข่ายสายใยออร์แกนิค ส.ป.ก ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ ส.ป.ก. จังหวัดมหาสารคาม ยโสธร และอุบลราชธานี และเกษตรกรจากพื้นที่อื่นเป็น Third party เข้าร่วมตรวจสอบแปลงของสมาชิก มีการตรวจประเมิน 3 ระยะ ได้แก่ ระยะแตกกอ ระยะตั้งท้อง และระยะเก็บเกี่ยว ทำให้สร้างความเชื่อมั่นให้กับผู้บริโภคได้ เมื่อผ่านการตรวจรับรองคณะกรรมการตรวจแปลง เจ้าหน้าที่จากมูลนิธิสายใยแผ่นดินมาตรวจประเมินอีกรอบก่อนที่จะมีการออกใบรับรองการตรวจประเมินโดยประธานกลุ่มและคณะกรรมการตรวจแปลง นอกจากนั้นในปีที่ 2 กลุ่มได้วางแผนการผลิตพืชหลังนา เช่น หอมแดง กระเทียม เพื่อเป็นช่องทางเพิ่มรายได้ปีที่ 3 กลุ่มเครือข่ายยังมีการเรียนรู้ผ่านการทำนาแปลงรวม และมีสมาชิกจำนวน 20 ราย จาก 40 ราย ปรับเปลี่ยนพื้นที่ทางการเกษตรกรทั้งหมดของตนเองเป็นระบบอินทรีย์ และผลิตหอมแดง และกระเทียมเป็นพืชหลังนา และมีการตรวจรับรองมาตรฐานด้วยระบบ PGS และในทุกปีหลังจากเก็บเกี่ยวผลผลิต เกษตรกรจะวางแผนการจำหน่ายร่วมกัน

 

๓) การถอดบทเรียน วิเคราะห์ สังเคราะห์เพื่อปรับปรุง และพัฒนา เกษตรกรและเจ้าหน้าที่ ส.ป.ก. จะร่วมกันถอดบทเรียนการดำเนินงานที่ผ่านมาทุก 3 เดือน เพื่อแลกเปลี่ยนปัญหาที่เกิดขึ้น หาแนวทางแก้ไขปัญหาร่วมกัน และชี้แจงให้สมาชิกเข้าใจในกระบวนการทำงานของกลุ่ม ส่งผลให้ได้แนวทางแก้ไขปัญหาที่เป็นรูปธรรมและลดความขัดแย้งของสมาชิกกลุ่ม

 

ภาคส่วนที่เข้ามามีบทบาทในการขับเคลื่อนการดำเนินโครงการ ประกอบด้วย 6 ภาคส่วน คือ 1) กลุ่มเกษตรกร 2) เจ้าหน้าที่ ส.ป.ก. ศรีสะเกษ 3) เครือข่ายเกษตรกร 4) หน่วยงานของรัฐ 5) ภาคเอกชน และ ๖) ผู้บริโภค

 

โดยเกษตรกรผู้เข้าร่วมโครงการเป็น Key actor มีเจ้าหน้าที่ ส.ป.ก. ทำหน้าที่เป็นผู้ประสานงานหลัก (Network Manager) และเป็นวิทยากรกระบวนการ (moderator) มีภาคประชาชน (ผู้แทนเครือข่ายกสิกรรมทางเลือก เครือข่ายสายใยออร์แกนิค ส.ป.ก.) และภาครัฐ (มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี และกรมพัฒนาที่ดิน) เข้ามาร่วมบูรณาการ และภาคเอกชน เช่น มูลนิธิสายใยแผ่นดิน ที่ทำหน้าที่เป็นวิทยากรให้ความรู้เรื่องระบบ PGS

 

มิติทางเศรษฐกิจ การผลิตแบบอินทรีย์ ทำให้เกษตรกรสามารถลดต้นทุนการผลิตได้เป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะในส่วนของปุ๋ยเคมี และเมล็ดพันธุ์ข้าว จากเดิมต้นทุนการผลิตอยู่ที่ 3,500 บาทต่อไร่ ลดลงเหลือ 1,700 บาทต่อไร่ ในขณะที่ผลผลิตข้าวอินทรีย์ของกลุ่มสามารถจำหน่ายได้ในราคาสูงกว่าตามท้องตลาด โดยข้าวเปลือกสามารถขายได้ในราคากิโลกรัมละ 20 บาท ต่างจากข้าวเปลือกปกติที่จำหน่ายในราคากิโลกรัมละ 12-13 บาท เมล็ดพันธุ์ข้าวอินทรีย์ของกลุ่มราคากิโลกรัมละ 30 บาท และข้าวสารอินทรีย์ในชื่อกลุ่มเกษตรอินทรีย์โนนสำราญ บึงมะลู จำหน่ายในราคากิโลกรัมละ 60-70 บาท ขึ้นอยู่กับชนิดของข้าว ซึ่งชนิดพันธุ์ที่กลุ่มผลิตมีความหลากหลายมากขึ้นกว่าเดิม อาทิ ข้าวมะลิ 105 ข้าวมะลิแดง ข้าวมะลิดำ ข้าวพระเวสสันตระ ข้าวก่ำใหญ่ และข้าวเหนียว กข 22 อีกทั้งกลุ่มได้จำหน่ายข้าวสารผ่าน facebook ชื่อกลุ่มเมล็ดพันธุ์ข้าวอินทรีย์ Nonsamran Organic Rice เบื้องต้นปี 2563 จำหน่ายผ่านอินเทอร์เน็ต ได้ประมาณ 200 กิโลกรัม และจำหน่ายผ่านตลาดนัด จำนวน 150 กิโลกรัม คิดเป็นเงินประมาณ 22,750 บาท ทำให้กลุ่มมีเงินทุนตั้งต้นเพื่อนำไปซื้อข้าวอินทรีย์ของสมาชิกกลุ่มมาจำหน่ายต่อไป นอกจากนี้สมาชิกกลุ่มยังมีรายได้เสริมเนื่องจากการจำหน่ายหอมแดง และกระเทียมอินทรีย์ ซึ่งได้รับการส่งเสริมให้ปลูกเป็นพืชทดแทนหลังนาอีกด้วย

 

มิติด้านสิ่งแวดล้อม การรวมกลุ่มทำเกษตรอินทรีย์ทำให้ชุมชนมีพื้นที่การเกษตรที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมเพิ่มจำนวน 291 ไร่ ส่งผลให้ระบบนิเวศและสิ่งแวดล้อมในพื้นที่ดีขึ้น ลดการปนเปื้อนของสารเคมีในน้ำ ดิน และอากาศ ระบบนิเวศในพื้นที่แปลงเกษตรกรรมได้รับการฟื้นฟูให้กลับมาอุดมสมบูรณ์ รวมทั้งสัตว์น้ำ เช่น ปลา ปู หอย และ พืชพรรณชนิดต่างๆ ที่ขึ้นอยู่ในท้องถิ่น เกษตรกรสามารถเก็บไปบริโภคเป็นอาหารในครัวเรือนได้อย่างมั่นใจ

 

มิติทางสังคมและวัฒนธรรม กลุ่มเกษตรกรร่วมสืบสานวัฒนธรรมการลงแขก ร่วมมือร่วมใจกันในทุกขั้นตอนการผลิต ได้แก่ การดำนา การตรวจแปลง และการเก็บเกี่ยว เป็นการเสริมสร้างการรวมกลุ่ม และเครือข่ายให้มีความเข้มแข็ง และแน่นแฟ้นมากขึ้น เกิด Node การเรียนรู้ขึ้นในชุมชน มีการแบ่งปันปัจจัยการผลิตร่วมกัน และยังทำให้เกษตรกรและครอบครัว มีความสุขในการทำงานในแปลงเกษตรกรรมของตน และสัมพันธภาพในครอบครัวดีขึ้น

 

มิติด้านคน บ่มเพาะเกษตรกรให้มีแนวคิดการทำเกษตรอินทรีย์ สร้างต้นแบบเกษตรกรที่มีความรู้ความสามารถ ได้รับการยอมรับจากสมาชิกและชุมชน พัฒนาเกษตรกรในกลุ่มให้เป็นผู้ตรวจประเมินระบบ PGS ที่สามารถตรวจประเมินแปลงให้กับสมาชิกกลุ่มได้ สร้างนิสัยการมีส่วนร่วมของเกษตรกร ผ่านการทำกิจกรรมของกลุ่ม ตลอดจนทำให้เกษตรกรมีความสุขมากขึ้น และมีสุขภาพที่ดียิ่งขึ้น

 

ข้อมูล: กลุ่มพัฒนาระบบบริหาร

แปล: ปริญานี โภชน์เจริญ, สุภัค แก้ววารี, ดาริน เพชรานันท์, สิริฉัตร สฤษดิ์นิรันดร์

กลุ่มความร่วมมือระหว่างประเทศ สำนักวิชาการและแผนงาน